This is my Journey...

This is my Journey.........een verhaal als geen ander.

Ik ben inmiddels in Christchurch en ga vanavond mijn laatste nachtje tegemoet. Een laatste nacht in een wereld die eigenlijk niet met woorden te omschrijven is. Gisteravond ben ik na een dagje Christchurch, artgallerie, towncenter laatste shopping etc, nog even de kroeg in gedoken. Daarna heerlijk op bed. Een groot tweepersoons bed met zes kussens! En je gelooft het of niet ik heb twee van die bedden in mijn kamer. Terwijl ik in mijn bed lag dacht ik na over mijn trip... het is lang geleden dat ik in zo'n goed bed had gelegen.Lang geleden dat ik mijneigen douche, toilet en kamer had. En zo viel ik in slaap...een diepe onrustige slaap vol met dromen.

Alles wordt donker om me heen en ik bevind me in ene op schiphol Amsterdam. Dag 1 ik weet het nog goed, het voelt als de dag van gisteren. Veel voorbereidingen gehad van te voren. Een ieder gedag gezegd en nog een afscheidsfeestje gehad met mijn vrienden. En dan...dan sta je op schiphol. Te zware backpack in je handen, veelste vroeg in de ochtend en een raar gevoel in je maag. Hier had ik dan zolang naar uit gekeken, mijn eigen reis. Waarom voelt het dan in het begin toch zo vreemd. Iets wat ik nu heel goed begrijp, het voeld vreemd omdat je een andere wereld in gaat. Het is alsof je de tijd stil zet en je een betere mooiere wereld binnen stapt! Niet dat oude vertrouwde dagelijkse....in deze wereld kun je zijn wie je maar zijn wil.Maar goed ik zeg mijn ouders gedag ik kijk nog een paar keer achterom en zwaai nog een keerom vervolgens uit het zicht te verdwijnen. Terwijl ik op mijn vlucht zit te wachten denk ik aan alles wat ik voor eventjes achter laat en wat er op me zit te wachten.En alles wordt weer donker om me heen....als ik mijn ogen weer openen om me heen kijk zie ik wolkenkrabbers. Overal waar ik kijk zie ik mensen, lichtjes en wolkenkrabbers. Veel hoge gebouwen veel verkeer in de straten. Demensen zijn er klein maar doch erg vriendelijk.Ik voel me als een reus in dwergenland. Wel te verstaan deGrote Vriendelijke Reus.Ikgeef overalmijn meest vriendelijkste blik en krijg eenverwarmende glimlach terug. Ik bevind mein een stad die 24 uur leeft. Hier is geen moment zonder dat je mensenom je heen ziet. Ik wandel en wandel en wandel. Ik onderga mijn eerste ervaringen en beoefen de engelse taal alsof ik nooit anders gedaan heb. Ik maak mijn eerste contacten en onderga alles in een roes vol met kleur. Langzaam wordt alles weer donker om me heen.....als het licht wordt vlieg ik hoog in de lucht met onder mij een gigantisch land. Een land waar we inmiddels al enkele uren boven vliegen. Er lijkt geen einde aan te komen. De zon komt langzaam op ik voel dat we met een schok tot stilstand komen. Ik ben geland in het land van de woestijnen, regenwouden, natuurreservaten, wilde gevaarlijke beesten en vele...maar dan ook vele andere dingen!Verhalenvan de Dreamtime aka creationtime. The walkabout's...Het land zonder zorgen als je de mensen moet geloven. Overal waar je loopt hoor je No Worries mate...Ik begin mijn reis met iets watik altijd al had willen doen. Het is vroeg in de ochtend ik bevind me bij een prachtig strand en lig in de oceaan. Ik hoor de stem achter mij roepen dat ik moet peddelen, ik steek mijn handen diep in het water en begin als een gek te peddelen. Ik voel dat mijn surfboard mee getrokken wordt, ik voel dat de golf op het punt staat te breken. Ik zie in een flits voor me wat ik zojuist heb geleerd op het strand. Duimen bij tepels, push up, backfoot, front foot and slowly stand up! I'm standing...I'm standing...I'm on the wave...I'm doing it...from that moment on...I'm in love. De oceaan heeft altijd al een aantrekkingskracht op mij gehad maar dit is een nieuw gevoel. Ik voel de kracht vande golf als deze achter mij breekt en langzaam uit een spat. Ik hoor gejoel en zie een surfdude uit zijn dak gaan! Thats it...yes thats it. Good onya mate..ik leg uit dat ik niet helemaal goed deed...NO WORRIES...krijg ik te horen voordat ik mijn zin kan afmaken! Ik surfde de golf en by the looks of it....I'm good! Grote brede boards worden weggehaald en kleine smallere boards komen er voor in de plaats. I'm loving it! Elke dag surfen er niet genoeg van krijgen...tot dat je op een punt komt dat er geen golven meer zijn. Hmmm genoeg tijd als ik weer naar het zuiden ga dan komt het wel weer goed. Ik ontmoet de meest uiteen lopende mensen, maak nieuwe vrienden en zie prachtige dingen. Ik vaar op blauwe wateren door diepe zeeen, zie prachtigebeesten. Vrijheid!!Ik voel me goed....dit is het leven. Dit is wat ik er van had verwacht....maar dan...alles wordt donker...het blijft donker...waar is het licht gebleven waar zijn de mooie kleuren en de mooie ervaringen. Ik probeer mijn ogen te openen om te kijken wat er gaande is. Ik zie dingen die ik liever niet had willen zien. Ik voel pijn, veel pijn en hoor verontrustende stemmen om me heen. Een infectie aan mijn voet en het ziet er niet best uit....ik hoor een doktersstem: ' You are one week away of cutting your foot of my friend.' NO WAY en dan....dan wordt het weer donker! Als ik mijn ogen weer open voel ik dat de pijn minder is. Ik kijk op de kalender en bemerk dat ik een maand verder ben. Een maand verder...ik mis een maand zonder iets gedaan te hebben....flashbacks geven me een reminder aan de mensen die ik in die tijd ontmoet heb! Leuke zorgzame mensen en oude vrienden die ik eerder de reis had op gedaan! Ik mag dan niets gedaan hebben, ik heb er het beste van gemaakt en toch nieuwe ervaringen op gedaan. Van negatief kun je dus positief maken als je er maar in blijft geloven. Ik ga vervolgens verder op mijn journeydoor een nieuwe wereld vol met watervallen, regenwouden, muggen, buiten slapen in een zwag onder de nachtelijke hemel, nieuwe mensen ontmoeten, een oneindige woestijn, temperaturen oplopend tot 55. C graden om te eindigen in het zuiden. En daar neem je afscheid van een goeie tijd om vervolgens mijn armen te spreiden en op te stijgen hoog in de wolken....langzaam wordt het weer donker om me heen! Als ik mijn ogen open zie ik door de wolken een land op doemen uit de oceaan. Ik zie de goden die over het land waken en de historie die er bij komt kijken. Ik zie een land met oneindige mogelijkheden. Ik zie een land wat ik niet anders kan omschrijven dan God's own Country. Andere benamingen: Aoteraroa - the land of the long white cloud. Alles in een land. Voor de mensen die er geen beeld bij hebben maar europa kennen....vergelijk het maar als alle landen van europa in twee eilanden. Ongelovelijk mooi. Ik wordt mee gesleurd in nieuwe ervaringen en uitdagingen. Ik snuif van een cultuur vol prachtige maar ook trieste verhalen. Ik beklim bergen en wandel door dalen. Ik kan me eenzaam voelen zonder het erg te vinden. Hier kun je plekken vinden waar je alleen bent en je ongerepte natuur tot je beschikking hebt met prachtige uitzichten. Kamperen waar je maar wil. Van zon tot regen en sneeuw. Ik krijg hier alles mee ik snuif de lente, de zomer, herfst en winter die in me op. Wederom ontmoet ik verschillende mensen met verschillende achtergronden het is anders dan Australie ik voel dat ik van engels denken langzaam weer over ga in nederlands. Een prachtig land maar veel en dan zeg ik veel Nederlanders. Ik voel zo nu en dan de kracht van adrenaline door me lichaam vloeien. Me hartslag gaat omhoog en mijn pupillen veranderen. Ik voel me goed enorm goed. Dit is de kick die je zo nu en dan nodig hebt. Het geeft me het gevoel dat ik leef. En dan...dan wordt alles weer donker. Ik schrik met een schok wakker. Ik kijk om me heen en besef me dat ik in een kamer lig die ik even niet herken. Twee grote kingsize bedden...ik haal eens diep adem en vraag me af of alles wat ik beleefd heb dan inderdaad een droom was. Moest ik soms nog beginnen aan mijn trip.Op het moment dat ik naar de badkamer loop voor koud glas water kijk ik in de spiegel. Ikzie mijn gezicht, lichtelijk door de zon verkleurd, misschien iets ouder, een bos haar (4maanden geen kapper!) en dan mijn ogen. Terwijl ik mezelf eens diep in de ogen kijk zie ik een verandering.Ik zie dat er een glinstering in zitdiemij verteld dat iknieuwe ervaringener bij heb die niemand mij meer afpakt. Als persoonlijkheid misschien niet veel veranderd maar een ervaring rijker die ik voor geen goud had willen missen. Op het moment dat ik weer naar mijn bed loop en mijn voeten bekijk ben ik er honderd punten zeker van. Het is allemaal echt gebeurd ieder stukje van elk verhaal wat ik geschreven heb. Ik zie de tweelittekens op mijn voet die mij altijd er aan zullen herinneren aan de goede tijd die ik heb gehad. Juist ja zo kijk ik er tegen aan...ik mag danminderedingen beleefd hebben....deze dingen zijn niets vergeleken met al het goede wat ik gezien heb!

Ik heb genoten van de laatste dagen van mijn trip. Heerlijk gemountainbiked in de bergen, gerelaxt inhot pools, walvissen gezien en gezwommen op een privestrand ergens in een baai. Nu is het einde in zicht.Ik heb mijn busje ingeleverd. Ik heb 7000 km gereden in 7 weken. 1000 km per week is toch netjes! Maar nu wordt hetweer tijd om terug te gaan naar de realiteit. Ik ga nogvoor een laatste keer een aantal foto's uploaden. Ik wil jullie bedankenvoor alle reacties. Grappig, serieus en onverwachte reacties.Een goed publiek. Ik heb deze reis dan misschien alleen beleefd, maardoorjullie reacties had ik toch het idee dat ik met meer mensen op reis was dan alleen.

Morgen vlieg ik naar huis, nouja morgen, ik ga meer dan 1 dag verblijven inverschillende vliegtuigen en op verschillendeairports. Een lange tocht.En dan gaan we op naar de dagelijkse dingen van het leven. Voor degenen die het nog niet wisten, ik heb inmiddels een eigen huisje duser moet wat gedaan worden.

Owja mocht je bij mijn terug komst soms het idee hebben dat ik afwezig ben.....dan denk ik in gedachten even terug aan alles wat ik beleefd heb. Ik waan me dan weer even in mijn droomwereld een wereld die ik een ieder kan aanraden!

Groetjes

Johan

-Doing nothing is the most tiresome thing in the world because it is impossible to quit and take a rest.-

Queenstown tot Hanmer Springs

Grrrrrrrr !@#$!@#$! Juist ja....had ik net een enormes verhaal getypt gaat deze fijne computer zo in ene uit! Deze computer mag blij wezen dat die niet mijn eigendom is!!!!

In het kort: Ik ben van queenstown naar Milford gereden van Milford naar Invercargill van Inver door de catlins naar Dunedin, vandaaruit naar Oamaru en gister zat ik bij MT cook.

Onderweg veel slecht weer gehad maar ook weeer genoeg mooie dingen beleefd. Ik zit nu inmiddels in Hanmer Springs om morgen mogelijk nog 1 adrenaline dingetje te doen: DownHill op een mountainbike normaal niet zo adrenaline maar ik heb al een 5 mnd niet op een fiets gezeten! Dus dat gaat leuk worden. Daarna ga ik relaxen in de enige hot pools op het zuidereiland :) juist ja!

Jullie zullen het eventjes moeten doen met dit verhaal....het andere verhaal was gigantisch maar ik heb geen centjes meer om deze computer te financieren.

Geniet van de pics en dit mooie verhaaltje. Ik denk dat het mijn 1na laatste verhaaltje gaat worden. Nog een dikke week en het zit er op.....!! Kaikoura en CHristchurch nog op de planning!

Groetjes xx

Adrenaline...

Een adrenalineverslaving is een verslaving aan adrenaline. Dit kan positief bedoeld worden, maar dan wordt er meestal geduid op korte duur, zoals bij een sporttoernooi of een survival. Echter, een adrenalineverslaving kan ook iets lastigs zijn. Dit komt voor bij mensen die lange tijd gewend zijn veel adrenaline op te wekken, terwijl ze weinig lichamelijk bewegen. Wanneer er geen adrenaline wordt opgewekt, voelt de persoon zich ongelukkig, druk of is het moeilijk om stil te zitten. Een adrenalineverslaving wordt niet echt gezien als een verslaving. Het is niet iets chronisch. Wanneer iemand stopt met het opwekken van te veel adrenaline, zijn er na een tijdje geen ontwenningsverschijnselen meer. De term adrenaline'verslaving' betreft dus ook vaak een metafoor. Adrenalineverslavingen komen ook voor bij spanningszoekers, beoefenaars van extreme sporten, zoals Bungeejumpers, stuntvliegers, bergbeklimmers enzovoort..

Voor dat ik op bovenstaand terug kom eerst even dit: Ik heb jullie achter gelaten in Wanaka volgens mij. Anyway daar ben ik een tijdje geweest. Eerst een dagje gerelaxt wasje gedaan, bus opgeruimd etc etc. De dagelijkse dingen je kent het wel. Daarna had ik een dagje om te wachten op het echte mooie weer voor de skydive en de enige echte syberian experience. En deze dag was het prachtig weer. Dus ik besloot in de ochtend om naar een puzzelhouse te gaan! Allerlijk gekkigheden met puzzels, verbeeldingen etc etc. Cool en cker de moeite van een bezoekje waard! Vervolgens heb ik in de middag nog een glacier bezocht. En om eerlijk te zijn deze glacier, Rob Roy, was tienduizend keer beter om naar toe te wandelen dan beide beroemde glaciers Frans en Fox. Zo zie je maar weer smaken verschillen. Maar de uitzichten waren geweldig en de natuur was echt zoals ik me nieuw zeeland had voorgesteld, WILD en Ruig. Dus lekker dagje gehad.

De volgende dag stond ik gepland voor jawel de skydive op een hoogte van 15000 feet of te wel 5 km in de lucht! Extreem....nee joh gewoon redelijk normaal en goed te doen! Hahah. Ik had een prachtige dag uitgezocht en mijn tandemmaster was een geweldige gast! Daarnaast werd ik gefilmd door een gozer die net zo gek was dus we waren een perfect trio! De klim naar 15000 feet ging razendsnel. En toen mocht ik wederom net als in NL als eerst uit het vliegtuig. En aangezien ik het al eens eerder had gedaan mocht ik droppen met jawel....een backflip! Wat wil je nog meer is dat niet eventjes geweldig. Een backflip om vervolgens te beginnen aan mijn vrije val! En man o man besneeuwde bergen in de verste verte. Een cameraman voor je neus om alle actie vast te leggen en een vrije val om nooit te vergeten! En dan , woesh, gaat de parachute open en is het wederom stil om je heen. Ik kreeg de besturing in handen gedrukt en mocht ons naar de landingsplek brengen met nog wat gekke snel spinnende bewegingen om vervolgens veilig te landen! Woe...hoezo ik wil me eigen brevet halen!! Ik kan niet anders omschrijven datn datdit al niet echt meer eenkick geeft maar dit is gewoon een piece of cake ;) en een prachtige ervaring om te doen! Een aanrader voor iedereen. Daarna nog eventjes een wandeling gemaakt een heuveltje op voor een prachtig uitzicht over lake Wanaka. Prachtig plaatsje bytheway. Daarna gezwommen en gerelaxt in en om het meer van Wanaka. De volgende dag stond ik dan gepland voor Syberian experience. Ik werd wakker met een stralende blauwe lucht en geen wind. De omstandigheden voor een perfecte dag al zeg ik het zelf. Maar al snel bleek dit een teleurstelling te worden aangezien er niet gevlogen werd en de experience dus gecanceld werd....WOOT hoezo niet vliegen....prachtig weer....maar ik kon babbelen tot dat ik een ons woog het bracht me niet verder. Dus alles gecanceld en plan getrokken om door te rijden naar Queenstown. Daar een camping opgezocht en gelijk maar gek gedaan en een bungee jump geboekt voor de volgende dag.

En zo begon ik vanochtend aan een ervaring hehe want toen ik in bovenstaande regel zei dat ik 1 geboekt had...was ik eigenlijks niet helemaal eerlijk. Er zijn hier drie bungee sprongen te doen namelijk:

KAWARAU BRIDGE BUNGY: If you've heard of Bungy, then you've heard of the Kawarau Bridge, home to the world's first and most famous of leaps. Forwards, backwards, by yourself, or with a friend.......it's up to you. It's also the only Bungy in Queenstown where you can choose to bob above the water, touch it, or get fully immersed. Located at the gateway to Queenstown, it's an essential component of every New Zealand visitor's itinerary.

NEVIS HIGHWIREBUNGY: Time to get tough - If you want to dothe biggest, here it is - 134 metres (440 feet) above the rugged Nevis River. With 8.5 seconds of falling, the ground rush is like no other. Getting there is an adventure in itself with a 35 minute ride, including4-wheel-driving through a high country sheep station. The whole experience is made complete by climbing aboard a cable car for a breath-taking trip out to the Bungy Pod. It's here you'll face your greatest personal challenge yet.

LEDGE BUNGY: This unique AJ Hackett Bungy site located in the heart of Queenstown will take your breath away. Ride the gondola 400 metres above Queenstown to the Skyline complex for panoramic views of Lake Wakatipu. Purpose built,the jump pod providesmaximum rush combined with more Bungy choices than ever before. It's also the only place you can Bungy at night.

Of te wel: 3THRILLOGY

Hehe juist ja....sorry familie maar dit moest eventjes! Dus we gingen vanochtend op pad naar de eerste sprong al snel had ik een goeie babbel met een jongen en een meisje uit Argentina. Die bleken het zelfde te gaan doen als moi. Dus maatjes voor deze dag! De eerste sprong was de kawarau Bridge!Je kon hier een keuze maken om een dip(nattigheid) in de rivier te maken bij je sprong maar het werd niet gegarandeerd. Dus ik besloot om die keuze te maken maar helaasslaagde ik er niet inom het water te raken.Heeft te maken met de berekeningen die ze er op los laten om het veilig te houden! Anyway...ikbegon deze sprongmet een backflip ofte wel achterwaarts duiken. Aangezien dit de enige plek was om dit tedoen besloot ik gelijk maar gek te doen....MAN O MAN wat een ervaring. Je duikelt naar beneden recht op het water af bloed zuigt zich naar je hoofd omvlak boven het water te stoppenenWHAAMMMM recht weer de lucht in te schieten haha. Te gek. Een ervaring die zo voorbij was. Maar het staat op video dus daar kunnen jullie thuis lekker van mee genieten!

Vervolgens gingen we naar de one and only Nevis.Een kleine 134 meter hoog hehe. Ik had stiekem verwacht dat ik hiervoor toch wel de trillingen in mijn benen zou hebben maar vreemdgenoeg helemaal niets van dat. Ik stond te springen om te springen om het zo maar te zeggen! Ik had een nederlandse jongen gevraagd om foto's te schieten maar toen ik op de rand stond zag een van de medewerkers dat hij zo stond te trillen van de spanning dat de foto's dus eigenlijks ook niets zijn geworden. *Zucht* Maar goed daar sta je dan 134 meter hoog stukjeelastiek aan je voeten en op 5,4,3,2,1 I'm a bird and i can flyhigh up in to the sky....helaas ging ik naar beneden recht op een volgende rivier af. Stunning...amazing verbluffend!Toen ik weer boven in het bakje stond wilde ik nog een keer. En het istoch wel eng te noemen dat ikgeen angst had als ik alle andere mensen om mij heen zo eens bekeek. Dit mag dan de derde hoogste bungee van de wereld zijn, ik ben klaar voor de hoogste. Ook dit staat op video. (geen foto's dus)

Om het af te maken gingen we met z'n drieen door naar de Ledge. De enige bungee waar jevanaf kunt rennen! Hehe en dat heb ik dan ook gedaan eerst met eenzweefduik, toenmet een salto ende twee sprongen daarop volgend2 a 3 salto's haha woehoeoeoe wat een plezier. Je mocht zo vaak gaan op deze bungee als je wildezolang er niemand stond te wachten dus ik heb een aantal keren met plezier gesprongen! En jawel dit staat allemaal op video helaas wist de jongedame uit Argentina niet met mijn camera om te gaan dus niet echt goeie foto's. Maar die halen we nog wel uit de video.

Vervolgens hadden we nog wat tijd over voordat hun gingen skydiven (hoezo junkies) dus toen hebben we een soort met rodele gedaan in snel rijdende karretjes van de berg afrijden veel plezier en vertier voor weinig geld. En nu ben ik lichtelijk aan het bijkomen. Al blijf ik het vreemd vinden dat het zo natuurlijk voelde om naar beneden te springen. Misschien moet ik iets met hoogte's ofzo gaan doen ik ben benieuwd wanneer ik mijn volgende adrenaline kick ga krijgen. Zal leuk zijn om wederom iets te vinden waardoor het bloed sneller door je lichaam stroomt, je puppillen verwijden je ademhaling sneller gaat en je hart overtoeren maakt! Any idea's..?

See ya later...

Johan

Knife making, jade carving and the glaciers!

De titel zegt alweer genoeg...ik heb weer het nodige gedaan!

Ik had het verhaal van knifemaking al een keer getypt en online gepost maar mogelijk door een foutje van de website is dit niet door gekomen dus bij deze nog een keer!

Ik was de genoemde ochtend iets te vroeg dus heb eerst maar een wandeling gemaakt op het strand! Vervolgens ben ik richting het knifemaking gereden. Bij aankomst stonden er inmiddels almeer mannen te wachten. We kregen onze werkkleding uitgereikt en vervolgens kregen we wat informatie van Steve, the teacher. We kregen wat veiligheidsregeltjes uitgelegd en informatie over het materiaal wat we gingen gebruiken. Vervolgens kregen we een stuk staal welke we in het smidsvuur moesten steken. We gingen op deze manier het staal opwarmen om vervolgens met een hamer vorm aan ons mes te geven. Ik had het idee dat we allemaal maar wat deden maar uit eindelijk kreeg ik er toch een beetje de vorm zoals ik mijn mes wilde hebben. Vervolgens een afkoelingsproces en verder met het maken van het handvat. Stukjes hout op maat zagen, spijkertjes slaan en schuren. Alles begon al enigzins vorm te krijgen.Vervolgens hadden we lunchpauze. Toen we terug kwamen had Steve het een en ander voor ons gedaan om het iets gemakkelijker te maken! En toen leek het mes al aardig af. Maar niets was minder waar. Daarna gingen we het mesblad schuren, schuren en nog eens schuren. Om vervolgens jawel nog meer te schuren en daarna met de hand nog meer te schuren. Maar het resultaat mocht er zijn. Op een gegeven moment kon ik mezelf in the blade zien! Uit eindelijk had het nog veel fijner gekund maar volgens Steve waren we dan dagen aan het schuren geweest om pas echt tot een fijn resultaat te komen. Ik was happy genoeg met het resultaat zoals ik het nu kon zien. Daarna gingen we alles in de wax zetten om te eindigen met Barrypagne. Zelfgemaakte champagne uit Barrytown. Wat wil je nog meer. En zo kwam deze geweldige dag tot een eind! Prima vermaakt. En als ik tijd over had gehad dan had ik het zo nog eens gedaan!

Vervolgens ben ik terug gereden naar Punaiki (geloof ik). Om daar een camping aan het strand te bezoeken. Heerlijke biertjes gedronken bij zonsondergang om de dag pas echt goed af te sluiten. De volgende dag ging ik naar de gek gevormde rotsen, pancakerocks en de blowholes. Helaas, ondanks het feit dat ik enorm lang gewacht heb op de hoogte van de vloedlijn, werkten de blowholes vandaag niet. Toch heerlijk even gewandeld en de pancakerocks bekeken. Daarna door gereden naar Hokikita, greenstone town. Hier wordt de beroemde greenstone gevonden en bewerkt. Greenstone ook wel Jade genoemd. Aangezien de voorspellingen voor de volgende dag slecht waren en het inmiddels al begonnen was met regenen besloot ik om mezelf in te boeken voor wederom een creatief dagje. Ik besloot om mijn eigen greenstone carving te maken. Dus ik ben die avond flink aan de slag gegaan om tot een eigen ontwerp te komen en dat valt nog niet mee aangezien er al zoveel ontwerpen zijn. Maar uit eindelijk wist ik tot een ontwerp te komen zie de foto's. Voor degene die willen weten waarom dit ontwerp: De golf van de oceaan in het midden, de wing met teardrops voor vrijheid en emotie en de cirkelspiraal vorm voor de Maori betekenis: The spiral is a Koru, represents the fern frond as it opens bringing new life and purity to the world. It also represents peace, tranquility and spirituality along with a strong sense of regrowth or new beginnings.
The Koru is also often associated with nurturing so when interlocked with others is frequently used to represent the strength and purity of a loving relationship within a family.

Officieel mag ik het niet aan mezelf geven maar aangezien ik het zelf gemaakt heb moet dat toch goed gekeurd worden! Dus de volgende dag begon ik vroeg in de ochtend aan mijn carving. Wat eigenlijks inhield, slijpen schuren poetsen en druk bezig zijn. Het resultaat is naar mijn idee behoorlijk goed geworden ik ben tevreden! Nadat ik mijn carving had gemaakt ben ik doorgereden naar de Frans Jozef Glacier. Toen ik daar aankwam was het prachtig weer. Ik ben toen gelijk maar door gereden naar de Glacier zelf om aldaar een wandeling naar de Glacier te maken. Helaas kon je er niet heel dicht bij komen ivm instortings gevaar. Maar toch een prachtige wandeling gehad. Voor de volgende dag was redelijk weer voorspeld, en dagen daarna niet meer, dus had ik een helihike geboekt voor de Foxglacier. De volgende ochtend door gereden naar de foxglacier om daar een helihike te doen. Met een helicopter de glacier op om vervolgens daar een wandeling te maken en mooie plaatjes te schieten. Geweldige ervaring. Na deze ervaring in de auto gestapt en nu zit ik inmiddels bij Lake Wanaka. Hier wacht ik even twee dagen op mooi weer om nieuwe avonturen te gaan doen. Namelijk Syberian experience: een vlucht, hike, jetboat experience. En mijn skydive in Nieuw Zeeland! Woehoeoeoeo....Nu enjoy the pics en tot een volgende keer maar weer...!

Groetjes...

Abel Tasman

Zo daar was ik weer.....ik zit inmiddels in ehmmmm Westport aan de westkust!

Vanuit de prachtige omgeving van Malboroughsounds ben ik naar Nelson gereden. Aldaar een zaterdag markt bewandeld en de stad eventjes bekeken! Vervolgens ben ik door gereden naar Motueka. Aldaar een camping opgezocht en al mijn folders bekeken van Tasman. Ik moest een tour uitzoeken en had nog geen idee wat ik moest doen. Ik wilde iets actiefs doen zowel water als land. Dus ik besloot maar om naar het informatie punt te gaan om te kijken wat ze zoal nog meer in de aanbieding hadden. Daar aangekomen zag ik een folder met mountainbiken!!! Kijk dat begon er op te lijken. Twee dagen, 1 dag mountainbiken en kayaken en een dag hiken! Dat leek opzich prima. Maar toen ik zag dat ze maar half het park in gingen toch maar even verder gekeken. Ik vond een kayak trip waarbij je 1 dag ging kayaken en 1 dag ging hiken. Bij het kayaken ging je naar de zeeleeuwen en bekeek je een groot gedeelte van het park via het water. Dus deze tour geboekt voor de volgende dag.

En toen was het zover. Een daypack vol gepropt met alle dingen die ik nodig had. Er stond in de folder dat je nogal wat dingen nodig had. Dus ik kreeg met moeite alles in mijn tas maar het paste uit eindelijk toch allemaal in mijn daypack. Bij de seakayakcompany kreeg ik mijn guide te zien, Kim, en alle andere mede travelers. Ik begreep al snel dat we een mixgroep hadden waarvan vele maar 1 dag mee gingen. Dus die zou ik niet terug zien voor de volgende dag hiken. Onze trip begon met een busrit naar het begin van het park. Aldaar pakten we een water taxi naar het noorden van het park. Daar aangekomen vonden we onze kayaks op het strand. Op het strand kregen we uitleg over de kayaks en mochten we een kayak uit zoeken. Aangezien ik alleen was kreeg ik een medepartner in de boot. Een dame uit Zweden, Erika. Bleek dat zij maar een halve dag ging kayaken om ergens onderweg uit te stappen en terug te wandelen cq varen. Maar ons tripje was al snel opgang omallereerst de zeeleeuwen te bekijken.Prachtig gezichtalleen waren ze een klein beetje suf. Het enige watze deden was zonnebaden. PerfectLife if you ask me!Nadat we een stukkie hadden gevaren meerden we af om een lunch tot ons te nemen.Mijn guide bleek nederlandse ouders te hebbendus al snel volgde een gesprekje over het hoe en wat ;) en aangezien mijn medepartnerin mijn kayak verder ging wandelen had ik een nieuwe partner nodig. En zo mocht ik dan samen met mijn guidevaren. Aangezien we de wind in de rug hadden besloten we om alle kayakssamen te brengen en een stukje te gaan zeilen!! Yeps het is allemaal mogelijk met een kayak. Een kleine spinakker omhoog methanden en peddels en gaan met die banaan. Amazing we gingen als een speer door het water enhebben zo een grote afstand afgelegd. Al snel waren we op onze bestemming. Een geweldig tripje met fantastischebaaien en mooienatuur.En het weer was ook nog eens geweldig dus dit was echt perfectDit was einde van dag1 voorvele. Voor mij betekende dit dat ik werd opgepikt door een rubberbootje en naar een grotere boot gebracht werd. Op deze grote boot ging ik de nacht door brengen.Op de boot werd ik in gedeeld in een kajuit waar ik mijn bed mocht uitzoeken om vervolgens een biertje te pakken. Inmiddels kwamen er steeds meer mensen op de boot en was de gezelligheid flink gestegen voor dat we gingen bbq aan boord. Na de bbq heerlijk gedoucht en nog meer biertjes genomen. Tegen 22:00 uur nam de kapiteineen kleine selectief groepje mee (yes me 2)(de enige mensen die nog niet op bed lagen)naar een grot. In deze grot hebben we glowworms bekeken om vervolgens daarna op de bootons bedje inte duiken.Ik was kapoet ennodig toeaan slaap. Maar helaaswaren er mensen in mijn kajuit gedeelte die mogelijk nog meer toe warenaan slaap en al snel was het hok gevuldmet het geluid van een motorzaag. Endit betekende voor mij dat ik pas tegen 03:00 uur in slaap viel!! Pff....07:00 snel een ontbijtje genomen en gevraagd of ik gedropt kon worden op het strand. Niets is beter danvroeg beginnen met wandelen om zo alle andere wandelaars voor te blijven.Zogezegd zo gedaan. Eerst een stukje naar het noorden gewandeld.Omvervolgens weer zuidwaarts te kerenom naar het eindpunt te wandelen.Onderweg gestopt en gerelaxt in de verschillende prachtige baaien van Tasman park.Aangezien ik deze wandeling wederom ietssneller had gedaan dan stond aangegeven had ik nog wat tijd over in de middag. Ik besloot om door te rijden naar Nelson National park omaldaar kamp op te zettentussen de bergen langs een rivier. Een zeer kleine camping met3 bezoekers waaronder ik. Bij aankomst gaf de eigenaar aan dat als ik me verveeldeik een goudpan mee moest nemen omgoud te gaan zoeken in de rivier.Dat liet ik me geen twee keer zeggen ondanks dat ikaardigvermoeid was eenflink stuk gewandeld naar een riviertje om goud te zoeken. En ik zag het goud overal in de rivier glinsteren maar om hetdantussen alle andere kiezelsteentjes modder etc uit te halen. Dat viel eventjes zwaar tegen en ik wist er dan ook niet in te slagen. Ik had op een gegeven moment een kleine splinter maar niets bijzonders. Je kan beter een fles goldstrike kopenom het zelfde effect te krijgen van het geen jein de rivier ziet liggenaldaar! Anyway leuke tijd gehaden na een goede maaltijd mijn bedje opgezocht.

Vandaag vroeg in de ochtend om naar lakeRotoroa tegaan. Vlakbij de camping dus binnen no time een prachtig uitzicht over een prachtig meer. Daar een kleine wandeling gemaakt in de natuur. Na deze wandeling naar Buller Gorge gereden. Prachtige rit. In Buller Gorge de langste touwbrug beklommen in een slecht onderhouden atractie park. Teminste zo zag het er uit. Ze hadden er veel meer van kunnen maken dan het nu was. Des ondanks aldaar een wandeling gemaakt en de oude goudwinstplekjes bekeken. En ook hier in de rivier was goud te zien maar moest je flink geld betalen om een pan te huren. Dit maar gelaten voor wat het is. Ik ben door gereden naar Westports. Ik wilde verder rijden naar Punakaiki voor de blowholes maar ik kwam er achter dat ik al te laat was om de blowholes mee te maken. Dus maar besloten om hier een camping op te zoeken. Aangezien het nog vroeg in de middag was naar Cape Foulwind gereden om daar een wandeling langs de kust te maken! Prachtige wandeling met langszij een zeeleeuwen colonie. En tevens had ik geluk met het weer want inmiddels was goed zichtbaar dat waar ik vandaan kwam bedekt was met een donkere regenwolk. Of te wel in de bergen regende het.Na mijn wandeling terug naar het centrum gegaan om uitstapje te boeken. Bleek dat het uitstapje wat ik wilde boeken voor donderdag al volgeboekt stond. Maar voor morgen hadden ze nog een plekje. Dus in plaats dat ik morgen naar Punakaiki ga rijd ik een stukje door naar Barrytown! In Barrytown ga ik namelijk Knifemaking doen...uhu ik ga me eigen mes maken! En ik heb van vele al gehoord dat het een geweldige bezigheid gaat worden. Ik ga na het knifemaking terug keren naar Punakaiki om vervolgens de volgende dag de blowholes en pancakerocks te zien.

Ik heb alweer veel dingen gedaan en gezien en lig lekker op schema. Owja en vandaag heb ik heerlijke mossels gegeten. Ik hoorde van een man uit afrika dat je hier de mossels van het strand kan plukken en ze zijn giga lekker dus dat ga ik binnenkort ook maar eens doen! Hij had er een paar geplukt,gezocht enik mocht er een paar proberen! Jammie :)

Daarnaast werd ik nog verwend door een vrouw uit Nieuw Zeeland. Zij had tomaten en groene bonen over die ik moest proefen!Heerlijk.En dat terwijl ik netmijn bloemkool met aardappele klaar had!Life is good!!

Cya later....

Taupo naar Hastings

IK heb jullie achtergelaten in Taupo....en daar heb ik een geweldige tijd gehad! Nouja een geweldige dag dan. Een heerlijke massage met warme steentjes en een fantastisch warm prive bad! Of te wel ik heb me prima vermaakt!

Daarna ben ik door gereden naar Napier. Daar de stad bekeken om vervolgens te eindigen in Hastings. In Hastings ging ik dan eindelijk Maaike ontmoeten. Deze dame had ik al contact mee gehad voor dat ik op reis ging en misschien gaat ze mee naar het zuidereiland. Hastings camping opgezocht en de stad in geweest. 's Avonds biertje gedronken met Maaike en even bijgebabbeld. Kreeg het advies nu ik toch in Hastings was om Cape Kidnappers te bewandelen en nog een geweldig uitzichtspunt te bekijken! Dus dat heb ik gedaan. De dag erop besloot ik om Cape Kidnappers te bewandelen. Ik was even langs het vvv geweest voor de eb en vloed tijden. Helaas kreeg ik toen te horen dat deze dag de wandeling geheel niet mogelijk was. Ondanks dat besloot ik toch even een kijkje te nemen tegen het eind van de middag. En zo begon ik omstreeks 15:45 uur aan een 20 km wandeling! Ik wist dat het pas volledig eb was omstreeks 16:30 uur maar ik had niet verwacht dat hier en daar het water nog redelijk hoog stond. Ondanks dat wist ik het toch te halen naar de big hill met de jan van gent voegeltsjes!! De heuvel beklommen om vervolgens aan de terug weg te beginnen! De terug weg was gemakkelijker aangezien het strand nu makkelijk te bewandelen was. Omstreeks 19:00 uur stond ik weer bij de auto om zo snel mogelijk naar het uitzichtspunt te rijden om van de zonsondergang te genieten. Helaas was er geen zonsondergang maar het uitzicht was toch erg mooi! Nogmaals bedankt voor de tips Maaike!

De dag erop ben ik alleen richting Wellington gereden om aldaar het gratis museum te bekijken. Prachtig met veel info over de Maori cultuur. Tevens mijn bootkaartje geboekt naar het zuidereiland.

Een camping opgezocht in de buurt. TOen ik de camping op kwam rijden kwam ik een oude bekende tegen namelijk een duits meisje welke ik tijdens mijn trip in Waitomo al eerder had ontmoet. Deze dame fietst beide eilanden van NZ rond. En nu kwam ik haar hier op de camping tegen. Bijna onmogelijk. Leuke babbel gehad om vervolgens me bedje in te duiken. De volgende ochtend stond ik om 07:00 uur in de rij voor de boot! Helaas regende het heeeeel hard. Dus mijn tripje naar de andere kant gaf weinig mooie plaatjes. Nog wel dolfijnen langszij gezien! In Picton was het weer niet beter. DUs toen ik aan een prachtige rit begon op de CHarlotte drive had ik inplaats van mooie uitzichten......jawel regen regen en regen. Des ondanks toch genoten van de rit! Kamp op geslagen in Havelock en nu zit ik inmiddels bij het Abel Tasmanpark. Daar ga ik morgen beginnen aan een twee daagse in het park. 1 dag in een kayak en 1 dag terug wandelen! Gaat vast erg goed worden ik ben er klaar voor!!

P.s er staan nieuwe pics online enjoy!

How to handle a Volcano eruption...

Well....dat ga ik jullie eventjes vertellen. Want de avond voor mijn wandeling zag ik een mooi groen boekje liggen met daarin de uitleg wat te doen als de vulkaan op springen staat. Op het moment dat de vulkaan op springen staat hoort men een luide sirene af gaan. Deze sirene zal duidelijk over de gehele campingsite te horen zijn. Pak zo snel mogelijk belangrijke spullen en stop dit in een kleine rugzak. Zorg vervolgens dat je zonder voertuig zo snel mogelijk naar evacuatie punt B gaat op de kaart *andere kant van de weg.* Waarom blijf je niet op de camping site.....heel simpel omdat dit midden in het pad ligt van de lavastroom! En daar wil je dus niet zijn.

Waarom vertel ik jullie dit.....nou.....het was in de nacht van 13 op 14 februari 2009 dat ik heerlijk in mijn bed lag. Het was een koude maar doch aangename nacht en ik bevond mij in een diepe slaap. Ergens in mijn droom ging een oorverdovende sirene af!! Ik kon dit geheel plaatsen in mijn droom aangezien ik aan het dromen was over de evacuatie na een uitbarsting! Maar aan deze sirene was toch iets anders op te merken....het klonk wel erg luid...en vreemd genoeg ik had inmiddels mijn ogen ook open. Terwijl ik behoedzaam het gordijntje en het raam opende bemerkte ik dat de gehele camping nog in diepe stilte was op de sirene na. Wat had ik ook alweer gelezen. In geval van een sirene spulletjes pakken en maken dat je weg komt! Blijkbaar had ik dit als enige gelezen van de camping. Toch voor de zekerheid me belangrijke spulletjes gepakt en me busje uit gegaan. Eerst maar langs het toilet. De sirene was inmiddels van een loeiend kalf veranderd in een lawaai makend apparaat waarvan de batterijen leeg zijn. Je kent dat wel....loei loei loeeeeeeeeiiiiii.....stil! Rond de washokken bemerkte ik al meer mensen maar niemand leek in paniek en iedereen maakte dankbaar gebruik, nu ze toch wakker waren, van het toilet. Ik hoorde dat niemand precies wist wat er aan de hand was en dat de meeste mensen besloten om naar bed te gaan! Ik was iets te wakker om te gaan slapen dus ik besloot om toch even naar de hoofdweg te lopen en een blik te werpen op de volcano. En wat zag mijn alles ziende oog daar.....The Eye of Mordoron top of the mountain?? Nogmaals in mijn ogen wrijvend dat dit niet waar kon zijn. Toen ik mijn ogen nogmaals opende zag ik een rode gele gloed aan een kant van de berg. De gloed werd groter narmate ik erna stond te kijken tevens zag je de schaduwen tegen de berg veranderen. Terwijl ik weerzinwekkend stond te kijken naar het tafereel wat zich afspeelde op de berg, bemerkte ik dat er inmiddels meer mensen naast mij stonden. Iedereen begon te spreken over een uitbarsting! Maar ik wist wel beter toen ik een brandweerauto de berg op zag gaan...vervolgens nog meer auto's met mannetjes erin! Het leek mij niet dat een brandweerauto een volcano uit ging blussen...toch....Er moest een brand wezen ergens aan de top. Ik besloot om voor de zekerheid mijn camera maar te pakken. Je weet maar nooit of het beeld wat we zagen geschiedenis ging schrijven! Snel een foto genomen en besloten om maar weer naar mijn busje te gaan. Ik moest die ochtend om 07:00 uur ook alweer klaar staan. En mocht er al gevaar bestaan voor ons dan was de sirene vast wel door gegaan...! En zo ging ik een onrustige nacht tegemoet. Niet helemaal zeker of het niet een alles verwoestende bosbrand zou zijn...

En zo werk ik met een diep zucht omstreeks 06:00 uur wakker. Snel naar buiten kijkend om te zien dat er nog bos om mij heen stond en er nergens rook te zien was. Nadat ik dit allemaal gecheckt had voor een ontbijtje gegaan. En zo kreeg ik al snel door dat sommige mensen helemaal geen sirene gehoord hadden!! Klonk erg onmogelijk maar je hebt van die mensen die nog slapen als je een kanon naast ze af laat gaan. Anyway snel mijn spulletjes gepakt om aan de tocht der tochten te beginnen.Ik hadperfecte dag uitgekozen wat betreft het weer. Het was dan wel 5 graden boven nul maar dat mocht mij niet hinderen. Goed ingepakt gingen we onderweg naar het begin van de tocht. Om 07:30 uur begon ik de tocht. Een tocht volgens het boekje van 7 uren zonder de klim van MT Doom of te wel Mount Ngauruhoe (2,291metres). En al snel kwam ik er achter dat dit geen wandeling alleen ging worden. Grote groepen mensen werden aangevoerd om op een zeer smal pad als schaapjes achter elkaar aan te gaan lopen. Ik besloot om te proberen een inhaal slag te maken en ergens aan het begin van de stoet te komen. Een onmogelijke taak bleek al snel. Nadeel van het lopen in een groep, niemand loopt jou tempo! Dus het is veel gestrompel en gesjok. Maar al snel wist ik een lege ruimte te vinden tussen twee groepen waar ik toch voor lange tijd mijn eigen tempo kon lopen. De omgeving was zeer indrukwekkend en de lucht was helder blauw. Al snel bereikte ik de voet van Mt Doom. Ik zag dat menig mens zich waagte aan de klim omhoog. Voor de tocht omhoog en omlaag stond drie uren...waarvan omlaag als 30 minuten werd gerekend. Nog niet echt wetende hoe om laag te gaan besloot ik net als vele anderen aan de klim te beginnen! Man o man wat was dat een fijne wandeling. Maatje 47 kon bijna geen grip krijgen op alle losse kiezel steentjes op de berg. Maar toch stevig door gezet. Onderweg haakten vele mensen af ook al waren ze er bijna. Teminste dat leek zo vanaf dat punt. En als je naar beneden keek zag je pas het stijl de berg was maar ik moest en zou de top bereiken. De wandeling omhoog was niet geheel zonder gevaar. Menig rotsblok kwam naar beneden rollen als mensen weer eens waren uitgegleden. Maar na de pittige wandeling kwam ik dan toch aan op de top. En daar was het uitzicht adembenemend. Geweldig en zeker de moeite waard. De helft van de kratermond gelopen om het hoogste punt te bereiken. Prachtige vergezichten over het noordereiland. Over de vulkaan en het landschap in de omgeving. Ikkon zelfs in de verteMt Taranaki zien liggen...Amazing!!! Trouwens ik heb het oog niet kunnen ontdekken en in het midden zit niet echt eenkratergat met kokende lava....meer rots werk met sneeuw!Nadat ik het hoogste punt had bereikt besloot ik om uit te gaan vinden hoe ik naar beneden moest. Ik had inmiddels onderweg al gehoord dat de beste manier naar beneden was om te glijden cq rennen. En zo zag ik voor mij verschillende personen naar beneden gaan. De een harder dan de ander. En dat hield in zonder controle al glijden op hun kont over scherpe rotsen naar beneden. Ik verzeker je deze mensen waren zeker de weten binnen 30 minuten beneden. Daarnaast zag ik mensencm voor cm naar benedenschuifelen op hun kont. En dan was er nog een groep die het voor elkaarkreeg om half rennend, glijden, zittend naar beneden te komen. En dit leek mij dan ook de beste manier om te gaan doen! En zo begon ik mijn trip naar beneden, rennend,struikelend, glijdend en wat nog niet meer. Maar ik wist hetvoor elkaar te krijgen om heel huids naar beneden te komen! Behalve op me voeten na dan. Want ik heb meerdere malen me schoenen moetenlegen om alle scherperotsen er uit te halen. En toen ik beneden op de grond stond bemerkte ik al dat er blaren op komst warenaan de bovenzijde van mijn teentjes. Ikbegreep van omstanders dat de tocht vanaf dat punt nog een5 uren zou zijn.Het was toen inmiddels 11:30 uur en ik werd opgepikt om 17:00 uur. Dus ik moest nog vaart maken ook!Terwijl ik verwacht had dat het minder druk zou zijn bleek het juist het tegendeel. Het was nog steeds giga druk op deroute. Blijkbaar mensen die later opgepikt zouden worden.Na een stevige wandeling door een krater zag ik tot mijn verbazing dat we wederom een berg om moesten klimmen. Niet te vergeten het lopen in de krater gaf je hetgevoel dat je op de maan was. Maarop naar de berg.Gelukkig minder hoog danMt doom en ik was dan al snel boven. Aan de andere kant waren verschillende prachtige blauwe meertjes te vinden!! Bovenop even mijn lunch tot mij genomen om vervolgens op mijn nieuwe snelle manier zeer snel af te dalen. Aangezien 90% niet Mt doom beklimt had hadden ze mijn glijdende rennende manier blijkbaar nog niet uitgevonden want je hoorde verschillende ooooo en aaa's toen ik naar beneden ging. Vervolgens mijn wandeling voort gezet en al snel zag ik bordjes dat het nog maar 3,5 uur lopen was...vreemd genoeg was het toen 12:30 uur. Dus toen maar wat rustiger gelopen en langzaam begonnen aan de afdaling. Met op de achtergrond een fantastisch uitzicht op MT Doom. Inmiddels begon kwam de bewolking opzetten. Onderweg kwam ik verschillende mensen tegen die ook bij mij in het busje hadden gezeten. Na even bij gebabbeld te hebben met de vele nederlanders lekker doorgewandeld naar de eerst volgende hut. Aldaar de nodige toiletpauze genomen om vervolgens door een lang bos pad uit te komen bij een parkeerplaats. Het bospad naar beneden was opzich niet fijn wandelen meer. Mijn bergschoenen misschien een maatje te klein gaven een onaangenaam brandend gevoel bij elke stap naar beneden. En dat waren nog al wat stapjes! Dus ik was blij dat ik beneden was...kijkend op mijn klokje 15:15 uur! Jemig de pemig en ik had het idee dat ik het rustig aan had gedaan. Ik denk dat de wandeling alleen mij misschien 4 uren heeft gekost en de berg 2,5 uurtjes. Makkie al zeg ik het zelf. Ik had het na al die verhalen anders ingeschat aangezien men aangaf dat je toch zeker weten voor alleen de wandeling al 6 uren nodig had! Blijkt toch net iets anders. Dus voor een ieder die deze wandeling nog eens gaat doen....en een normale conditie heeft zoals moi....doe het gewoon lekker rustig aan! Ik denk dat de meeste mensen er zo lang over doen omdat ze vanwege de vele touristen niet door kunnen lopen!

Maar loop hem wel....want het was zeker de moeite waard. Een prachtige wandeling met prachtige vergezichten bij mooi weer! Zeker een aanrader! En als je de kans hebt...beklim dan Mt Ngauruhoe! En zo werd ik opgepikt en retour gebracht naar mijn camping site.

Op de campingsite aangekomen zag ik een nieuwsflits op tv waarin verteld werd dat er een skistation boven op de berg geheel afgebrand was. Check http://tvnz.co.nz/national-news/police-guard-suspicious-fire-scene-in-ruapehu-2486935

Ik ben inmiddels in Taupo. Een leuk plaatsje aan een groot meer. Morgen heb ik even een relax dagje en ga ik naar een kuuroordje voor een geweldige zwempartij in de warmwaterbronnen. Tevens krijg ik een hotstonemassage!! Je moet jezelf zo nu en dan eens verwennen.

Ps morgen vroeg ga ik eindelijk foto's uploaden...ik zit nu in een globalgossip inetcafe en eindelijk kan ik dan weer eens wat uploaden! Zo be prepared!

Taranaki Falls

Even een kort berichtje....het heeft hier de hele nacht geregend maar gelukkig toen ik vanochtend de was ging doen was het droog. Aangezien ik hier een extra dagje had besloot ik om maar een wandeling te gaan maken. Volgens het boekje drie uren maar ik was na 2 uurtjes langzaam wandelen wel klaar!!

Prachtige wandeling door een prachtige omgeving. In het midden van de wandeling een waterval welke door de regen in omvang groter was dan normaal! Geweldig gezicht. Op de achtergrond tijdens de wandeling de met sneeuw bedekte vulkanen! Eigenaardig landschap....

Morgen is het dan zover om 07:00 uur ga ik de Crossing doen. De weersvoorspellingen lijken goed! Ik hoop dat het ook zo zal zijn want ik ben van plan om tijdens de wandeling nog een detour de berg op te maken! Moet wel alles gezien hebben....en voor de LOTRfans onder ons....dit is echt Hobbitland!!

Voor een ieder morgen happy valentijnsdag!! Ik zal de liefde met de bergen delen...