This is my Journey.........een verhaal als geen ander.

Ik ben inmiddels in Christchurch en ga vanavond mijn laatste nachtje tegemoet. Een laatste nacht in een wereld die eigenlijk niet met woorden te omschrijven is. Gisteravond ben ik na een dagje Christchurch, artgallerie, towncenter laatste shopping etc, nog even de kroeg in gedoken. Daarna heerlijk op bed. Een groot tweepersoons bed met zes kussens! En je gelooft het of niet ik heb twee van die bedden in mijn kamer. Terwijl ik in mijn bed lag dacht ik na over mijn trip... het is lang geleden dat ik in zo'n goed bed had gelegen.Lang geleden dat ik mijneigen douche, toilet en kamer had. En zo viel ik in slaap...een diepe onrustige slaap vol met dromen.

Alles wordt donker om me heen en ik bevind me in ene op schiphol Amsterdam. Dag 1 ik weet het nog goed, het voelt als de dag van gisteren. Veel voorbereidingen gehad van te voren. Een ieder gedag gezegd en nog een afscheidsfeestje gehad met mijn vrienden. En dan...dan sta je op schiphol. Te zware backpack in je handen, veelste vroeg in de ochtend en een raar gevoel in je maag. Hier had ik dan zolang naar uit gekeken, mijn eigen reis. Waarom voelt het dan in het begin toch zo vreemd. Iets wat ik nu heel goed begrijp, het voeld vreemd omdat je een andere wereld in gaat. Het is alsof je de tijd stil zet en je een betere mooiere wereld binnen stapt! Niet dat oude vertrouwde dagelijkse....in deze wereld kun je zijn wie je maar zijn wil.Maar goed ik zeg mijn ouders gedag ik kijk nog een paar keer achterom en zwaai nog een keerom vervolgens uit het zicht te verdwijnen. Terwijl ik op mijn vlucht zit te wachten denk ik aan alles wat ik voor eventjes achter laat en wat er op me zit te wachten.En alles wordt weer donker om me heen....als ik mijn ogen weer openen om me heen kijk zie ik wolkenkrabbers. Overal waar ik kijk zie ik mensen, lichtjes en wolkenkrabbers. Veel hoge gebouwen veel verkeer in de straten. Demensen zijn er klein maar doch erg vriendelijk.Ik voel me als een reus in dwergenland. Wel te verstaan deGrote Vriendelijke Reus.Ikgeef overalmijn meest vriendelijkste blik en krijg eenverwarmende glimlach terug. Ik bevind mein een stad die 24 uur leeft. Hier is geen moment zonder dat je mensenom je heen ziet. Ik wandel en wandel en wandel. Ik onderga mijn eerste ervaringen en beoefen de engelse taal alsof ik nooit anders gedaan heb. Ik maak mijn eerste contacten en onderga alles in een roes vol met kleur. Langzaam wordt alles weer donker om me heen.....als het licht wordt vlieg ik hoog in de lucht met onder mij een gigantisch land. Een land waar we inmiddels al enkele uren boven vliegen. Er lijkt geen einde aan te komen. De zon komt langzaam op ik voel dat we met een schok tot stilstand komen. Ik ben geland in het land van de woestijnen, regenwouden, natuurreservaten, wilde gevaarlijke beesten en vele...maar dan ook vele andere dingen!Verhalenvan de Dreamtime aka creationtime. The walkabout's...Het land zonder zorgen als je de mensen moet geloven. Overal waar je loopt hoor je No Worries mate...Ik begin mijn reis met iets watik altijd al had willen doen. Het is vroeg in de ochtend ik bevind me bij een prachtig strand en lig in de oceaan. Ik hoor de stem achter mij roepen dat ik moet peddelen, ik steek mijn handen diep in het water en begin als een gek te peddelen. Ik voel dat mijn surfboard mee getrokken wordt, ik voel dat de golf op het punt staat te breken. Ik zie in een flits voor me wat ik zojuist heb geleerd op het strand. Duimen bij tepels, push up, backfoot, front foot and slowly stand up! I'm standing...I'm standing...I'm on the wave...I'm doing it...from that moment on...I'm in love. De oceaan heeft altijd al een aantrekkingskracht op mij gehad maar dit is een nieuw gevoel. Ik voel de kracht vande golf als deze achter mij breekt en langzaam uit een spat. Ik hoor gejoel en zie een surfdude uit zijn dak gaan! Thats it...yes thats it. Good onya mate..ik leg uit dat ik niet helemaal goed deed...NO WORRIES...krijg ik te horen voordat ik mijn zin kan afmaken! Ik surfde de golf en by the looks of it....I'm good! Grote brede boards worden weggehaald en kleine smallere boards komen er voor in de plaats. I'm loving it! Elke dag surfen er niet genoeg van krijgen...tot dat je op een punt komt dat er geen golven meer zijn. Hmmm genoeg tijd als ik weer naar het zuiden ga dan komt het wel weer goed. Ik ontmoet de meest uiteen lopende mensen, maak nieuwe vrienden en zie prachtige dingen. Ik vaar op blauwe wateren door diepe zeeen, zie prachtigebeesten. Vrijheid!!Ik voel me goed....dit is het leven. Dit is wat ik er van had verwacht....maar dan...alles wordt donker...het blijft donker...waar is het licht gebleven waar zijn de mooie kleuren en de mooie ervaringen. Ik probeer mijn ogen te openen om te kijken wat er gaande is. Ik zie dingen die ik liever niet had willen zien. Ik voel pijn, veel pijn en hoor verontrustende stemmen om me heen. Een infectie aan mijn voet en het ziet er niet best uit....ik hoor een doktersstem: ' You are one week away of cutting your foot of my friend.' NO WAY en dan....dan wordt het weer donker! Als ik mijn ogen weer open voel ik dat de pijn minder is. Ik kijk op de kalender en bemerk dat ik een maand verder ben. Een maand verder...ik mis een maand zonder iets gedaan te hebben....flashbacks geven me een reminder aan de mensen die ik in die tijd ontmoet heb! Leuke zorgzame mensen en oude vrienden die ik eerder de reis had op gedaan! Ik mag dan niets gedaan hebben, ik heb er het beste van gemaakt en toch nieuwe ervaringen op gedaan. Van negatief kun je dus positief maken als je er maar in blijft geloven. Ik ga vervolgens verder op mijn journeydoor een nieuwe wereld vol met watervallen, regenwouden, muggen, buiten slapen in een zwag onder de nachtelijke hemel, nieuwe mensen ontmoeten, een oneindige woestijn, temperaturen oplopend tot 55. C graden om te eindigen in het zuiden. En daar neem je afscheid van een goeie tijd om vervolgens mijn armen te spreiden en op te stijgen hoog in de wolken....langzaam wordt het weer donker om me heen! Als ik mijn ogen open zie ik door de wolken een land op doemen uit de oceaan. Ik zie de goden die over het land waken en de historie die er bij komt kijken. Ik zie een land met oneindige mogelijkheden. Ik zie een land wat ik niet anders kan omschrijven dan God's own Country. Andere benamingen: Aoteraroa - the land of the long white cloud. Alles in een land. Voor de mensen die er geen beeld bij hebben maar europa kennen....vergelijk het maar als alle landen van europa in twee eilanden. Ongelovelijk mooi. Ik wordt mee gesleurd in nieuwe ervaringen en uitdagingen. Ik snuif van een cultuur vol prachtige maar ook trieste verhalen. Ik beklim bergen en wandel door dalen. Ik kan me eenzaam voelen zonder het erg te vinden. Hier kun je plekken vinden waar je alleen bent en je ongerepte natuur tot je beschikking hebt met prachtige uitzichten. Kamperen waar je maar wil. Van zon tot regen en sneeuw. Ik krijg hier alles mee ik snuif de lente, de zomer, herfst en winter die in me op. Wederom ontmoet ik verschillende mensen met verschillende achtergronden het is anders dan Australie ik voel dat ik van engels denken langzaam weer over ga in nederlands. Een prachtig land maar veel en dan zeg ik veel Nederlanders. Ik voel zo nu en dan de kracht van adrenaline door me lichaam vloeien. Me hartslag gaat omhoog en mijn pupillen veranderen. Ik voel me goed enorm goed. Dit is de kick die je zo nu en dan nodig hebt. Het geeft me het gevoel dat ik leef. En dan...dan wordt alles weer donker. Ik schrik met een schok wakker. Ik kijk om me heen en besef me dat ik in een kamer lig die ik even niet herken. Twee grote kingsize bedden...ik haal eens diep adem en vraag me af of alles wat ik beleefd heb dan inderdaad een droom was. Moest ik soms nog beginnen aan mijn trip.Op het moment dat ik naar de badkamer loop voor koud glas water kijk ik in de spiegel. Ikzie mijn gezicht, lichtelijk door de zon verkleurd, misschien iets ouder, een bos haar (4maanden geen kapper!) en dan mijn ogen. Terwijl ik mezelf eens diep in de ogen kijk zie ik een verandering.Ik zie dat er een glinstering in zitdiemij verteld dat iknieuwe ervaringener bij heb die niemand mij meer afpakt. Als persoonlijkheid misschien niet veel veranderd maar een ervaring rijker die ik voor geen goud had willen missen. Op het moment dat ik weer naar mijn bed loop en mijn voeten bekijk ben ik er honderd punten zeker van. Het is allemaal echt gebeurd ieder stukje van elk verhaal wat ik geschreven heb. Ik zie de tweelittekens op mijn voet die mij altijd er aan zullen herinneren aan de goede tijd die ik heb gehad. Juist ja zo kijk ik er tegen aan...ik mag danminderedingen beleefd hebben....deze dingen zijn niets vergeleken met al het goede wat ik gezien heb!

Ik heb genoten van de laatste dagen van mijn trip. Heerlijk gemountainbiked in de bergen, gerelaxt inhot pools, walvissen gezien en gezwommen op een privestrand ergens in een baai. Nu is het einde in zicht.Ik heb mijn busje ingeleverd. Ik heb 7000 km gereden in 7 weken. 1000 km per week is toch netjes! Maar nu wordt hetweer tijd om terug te gaan naar de realiteit. Ik ga nogvoor een laatste keer een aantal foto's uploaden. Ik wil jullie bedankenvoor alle reacties. Grappig, serieus en onverwachte reacties.Een goed publiek. Ik heb deze reis dan misschien alleen beleefd, maardoorjullie reacties had ik toch het idee dat ik met meer mensen op reis was dan alleen.

Morgen vlieg ik naar huis, nouja morgen, ik ga meer dan 1 dag verblijven inverschillende vliegtuigen en op verschillendeairports. Een lange tocht.En dan gaan we op naar de dagelijkse dingen van het leven. Voor degenen die het nog niet wisten, ik heb inmiddels een eigen huisje duser moet wat gedaan worden.

Owja mocht je bij mijn terug komst soms het idee hebben dat ik afwezig ben.....dan denk ik in gedachten even terug aan alles wat ik beleefd heb. Ik waan me dan weer even in mijn droomwereld een wereld die ik een ieder kan aanraden!

Groetjes

Johan

-Doing nothing is the most tiresome thing in the world because it is impossible to quit and take a rest.-