Eighteenmen on a dead man's chest
Yo ho ho and a bottle of rum.

Drink and the devil had done for the rest
Yo ho ho and a bottle of rum.

The mate was fixed by the bosun's pike
The bosun brained with a marlinspike
And cookey's throat was marked belike
It had been gripped by fingers ten;
And there they lay, all good dead men
Like break o'day in a boozing ken
--Yo ho ho and a bottle of rum.--

Of te wel mijn zeiltripje naar de Witsundays is begonnen....De Witsundays zijn eilanden in de oceaan omgeven door de great Barrier Reef. Ooit waren deze eilandjes bergen en onderdeel van de vaste wal Australie. Door het smelten van de ijskap werden het eilanden. Kapitein James Cook was degene die als eerste de witesundays op de kaart zette.

Mijn trip begon vanuit Arleybeach. Ik had in eerste instantie geboekt op een wedstrijd oceaan zeiler maar helaas lag deze op de wal de gehele maand december (hoe is het mogelijk.) Deze boot had namelijk een tocht naar de Outerreef en er waren een aantal duiken op de great Barrierreef included. Of te wel dat was een perfecte boot geweest. Maar goed ik begreep na veel telefoontjes dat ze een alternatief voor me gevonden hadden wat ongeveer overeen zou komen. Dus toen ik aankwam in Arley allereerst naar het reisbureau om te zien welke boot ze voor mij geboekt hadden. Bleek het de Alexander Stewart te zijn. Op het eerste gezicht leek dit een mooie zeilboot. Een echte klassieker. Maar helaas geen duikmogelijkheden en ook geen uitstapjes naar de outerreef. Nuja ik moest er het beste maar van maken.

Dus zo ging deze scheepsbeschuit voorzien van een zwembroek, handdoek en droge kleding opweg naar zijn schip. Bij aankomst in de haven werden we even in de wacht gezet. Ik kon al snel concluderen dat mijn groep bestond uit een iets oudere generatie (veel vrouwen) en een aantal stelletjes! 18 mensen zouden er totaal op mijn schip aanmonsteren. Niet verkeerd al zeg ik het zelf. Wetende dat er schepen rond varen die 80 mensen meenemen!!!! Dat is niet leuk als je even ergens iets wil bezichtigen. Maar goed...op een gegeven moment konden we aan boord. Ons schip was echt een plaatje....de crew bestond uit een Kapitein, matroos Andy en een vrouwelijke chefkokin! Leuke en relaxte mensen die er alles aandeden om er voor te zorgen dat wij veel plezier zouden gaan hebben. Toen we allemaal aan boord waren bleek al snel dat het merendeel van onze bemanning van ierse afkomst was. Daarnaast nog drie duitsers, een nederlander met zijn poolse vriendin ;) en ce moi.
We kregen eerst uitleg over de boot de handelingen die verricht moesten worden en toen werden de kamers verdeeld. Ik lag op een kamer met een duitse jongen van mijn leeftijd uit Duitsland, Markus.

Eenmaal de haven uit was het tijd om de zeilen op te zetten en een stuk te gaan zeilen. De omgeving was echt prachtig om te zien. Het water prachtig blauw en overal waar je keek zag je gekke vissen het water uit springen. Aangezien ik nog nooit een vliegende vis in het echt had gezien stond ik wel even vreemd te kijken toen ik iets het water uit zag springen, zijn vleugels spreide en op deze manier 10 a 20 meter verder vloog en weer het water in dook!! Een reusachtige Stingray die 1,5 boven de waterlijn uit sprong...de trip begon al erg goed. Onze koers werd gezet naar White Haven beach. De naam klinkt al goed en geloof mij toen we er aankwamen was het uitzicht nog beter! Amazing place...

We meerden de boot af in een baai en zagen om ons heen allemaal zee schilpadden zwemmen. Vervolgens gingen we met een klein bootje aan wal. Eenmaal aan wal deden we een kleine wandeling naar een uitzichtspunt boven op een heuvel waar we een fantastisch uitzich hadden. Tijdens de wandeling kregen we informatie over de omgeving en natuurlijk Aboriginal gebruiken. Zo leerde ik dat er mieren leven in Australie welke een groene kont hebben. Nu schijnt het dat de Aboriginal deze mieren gebruikten voor een vitamine c shot. Onze guide vertelde ons dat als je 1 van deze mieren beet pakte en zijn kont likte dat je heel scherp een mint/citroensmaak ging proeven. In eerste instantie verklaarde ik hem voor gek en dat deed de rest van de groep ook. Iedereen besloot door te lopen maar aangezien hij verontwaardigd reageerde besloot ik toch om het maar te proeven. Dus hoppa groen mier van de boom op de vinger. Bij de kop beetpakken en likken maar....en het was waar!!! Een hele scherpe citroen cq mint smaak proefde ik op mijn tong. Bleek dat de aboriginals vroeger de nesten van deze mieren op het vuur gooiden. Hierdoor ontstond een brok waar ze sap uit persten. Dit sap bleek vol met vitamine c te zitten. Of te wel als ze zich wat ziek voelden was dat hun vitamientje. Weer wat geleerd...

Maar anyway..we gingen het strand op en hebben daar zo'n drie uren heerlijk de omgeving bekeken. Helaas moesten we zwemmen met een stingersuit aan. Maar affijn dat was niet zo erg. Veel stingrays gezien en zelfs nog een haai. Na dit avontuur gingen we weer aan boord van het schip om uit te varen naar een andere baai om daar de nacht door te brengen. Aan boord kregen we het beste eten wat ik tot nu toe had gegeten...en 's avonds ging de sterrenhemel voor ons open! Wat wil je nog meer! Dit was nog maar dag 1..

De volgende dag stonden we vroeg op en gingen we naar een baai waar veel koraal was met prachtige visjes. En dan bedoel ik echt prachtige visjes. Hier hebben we de gehele ochtend gesnorkeld. Die middag zijn we naar een andere baai gegaan om nog meer te snorkelen. Het is jammer dat ik geen onderwater camera bij me had maar de onderwater wereld is geweldig hier. Veel en dan bedoel ik ook veeeeeeel vis. Allemaal verschillende kleuren, vormen etc etc..een prima dagbesteding gehad! Gelukkig waren de mensen in onze groep geweldig en had ik met iedereen leuk contact dat scheelt ook de helft denk ik. Tijdens deze dag hebben we nog een paar keer geprobeerd alle zeilen te zetten maar er was niet genoeg wind.

De laatste dag was aangebroken. Deze dag zijn we naar een zandeiland gegaan waar elke dag de zeeschilpadden aan wal komen om hun nacht door te brengen. Dit betekende als we vroeg gingen snorkelen dan zouden we een grote kans hebben om zee schilpadden te zien. Dus hoppa vroeg het water in....en na een hele tijd te hebben gesnorkeld leek het er op dat ze niet meer aanwezig waren...tot dat: Mijn buddy, Marcus als een bezetene onder water begon te zwaaien en te wijzen nog net niet schreeuwend...en toen zag ik het, op de oceaanvloer *bodem* lag een reusachtige zeeschilpad. Dus wij als ervaren snorkelaars langzaam er heen duiken om dat beestje te bekijken! En man wat was dat geweldig. De schilpad keek ons aan en bleef gewoon liggen. Ze gaf ons echt een blik als' Daar heb je weer een paar van die gekke wezens.' Op een gegeven moment begon ze te zwemmen. We zijn toen al langzaam snorkelend achter haar aan gezwommen. Zo nu en dan naast de schilpad en op een gegeven moment moesten we afhaken omdat we te ver uit de richting gingen! Maar dit was de beste ervaring ever....prachtige beesten! Helaas wederom geen camera...:(

Maar goed aan al dit moois komt uiteraard een einde dus moesten we het schip weer afmeren in Arleybeach. Daar nog genoten van een geweldig avondje uit...terug gekeken op een geweldige zeiltrip door de witsundays!

Op naar Magnetic Island....;)

P.s ik weet dat mijn ziekenhuis verhaal de aandacht heeft getrokken maar geloof mij de andere foto's van mij op het paard zijn stukken beter hoor...hehe ow en alles gaat stukken beter op dit moment!